നിലാവിന്റെ നേര്ത്ത വെളിച്ചത്തില്
മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന താരകളെ നോക്കി
തഴുകി എത്തുന്ന കുളിര്കാട്റ്റില്
ഏകാന്തമായ് ഈ താഴ്വരയില്
സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക് നിറം ചാളിക്കുവാന്
ജീവിതമാകും ചെപ്പിനുള്ളില് നിന്ന്
ചായങ്ങള് തിരയാവേ,
നിറം കുറഞ്ഞു വെന്നോ, അതോ ശൂന്യമെന്നോ...
സന്തോഷത്തിന്റെ മുത്തുകള്
നിറഞ്ഞു നില്ക്കുമീ രാത്രിയില്
എന്തെ നീ മിഴിനനയ്ക്കു
മഴയായ് നിന് മിഴിനീര് പൊഴിക്കു
വയലില് വിരിയും ചെരുകുസുമങ്ങള്
സന്തോഷത്തിന് പരിമളം വിതറവേ
അല്പായുസുക്കളായ് അവ
പൊഴിഞ്ഞു വീഴുവതെന്തേ!!
ജീവിത യാഥാര്ത്ഥ്യം തേടി അലയുമി-
യാത്രയില്, വേലിയിറക്കവും,കയറ്റവും
സുഖദുഖങ്ങളുടെ നിറകൂട്ടാം ജീവിതം
മധുരമോ കയ്പ്പ് നിറഞ്ഞതോ!!
ഏകാന്തമാം ഈ യാത്രയില്
കണ്ടുമുട്ടുന്നു നാം ഇടവഴിയില് എവിടെയോ
ഒത്തുചെരുന്നു പിന്നെ എവിടേക്കോ പിരിയുന്നു
വീണ്ടും തുടരുന്നു നാം ഈ യാത്ര
അന്ത്യയാമങ്ങളിന് ഓര്മ്മകള് തന്
ചെപ്പ് തുറന്നു നോക്കവേ
വഴിയില് വീണുടഞ്ഞ മലരുകളുടെ
മധുരമാം നൊമ്പരങ്ങള് കേള്ക്കുന്നുവോ??
സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക് ചിറകു വെച്ചിരുന്നുവെങ്കില്
മരീചികയാം ഈ ജീവിതത്തില് നിന്ന്
പറന്നുയര്ന്നു അകന്നുപോകം
ഓര്മ്മകള് മനസ്സിനെ നോവിക്കാതിരിക്കുവനായ്
മാറിവരും കാലവും, വേനലും വസന്തവും
ശാസ്വതമായ് നിലനില്ക്കും ഈ വാക്ക് മാത്രം
എങ്ങോ എവിടെയോ ഒരു മനസിന് അറിയാം
വിരഹത്തിന് വാക്കുകളില് നിറയും എന് സ്വപ്നങ്ങളെ...
No comments:
Post a Comment